Om het eigen geluk in het leven weer te vinden, is het soms beter om elk een ander pad te bewandelen. Kinderen willen echter dat hun ouders bij elkaar blijven; een scheiding voelt als een grote bedreiging en ermee omgaan is een grote klus. Er zijn veel aspecten rondom scheiding die veel van kinderen vergen, zoals spanningen tussen ouders voor en na de scheiding, twee woonplekken, het oorspronkelijke gezin dat er niet meer is, ouders en kinderen die elkaar minder zien of ouders die veranderen door de scheiding. Veel kinderen ervaren hierdoor verwarrende gevoelens indirect tot uiting komen in het gedrag. Eén aspect daarvan is dat het kind zichzelf ervaart via de ouders. Vanuit het perspectief van de ouders, zijn ze twee autonome mensen die hun eigen keuze maken, ruzie maken en verschillend zijn. Vanuit het kind perspectief ziet het kind zijn ouders als één. Via hen kan het van zichzelf houden. Het kind ziet zichzelf als positief als de ouders een warme band hebben. Het kan dan de ouders makkelijk in het hart sluiten. Maar als er steeds weer spanningen zijn tussen de ouders, kan het kind de ouders niet als één in het hart sluiten. Het is dan moeilijker voor het kind zichzelf als positief te ervaren. Het kind kan dan verschillend gedrag ontwikkelen, dat anderen ervaren als ’twee gezichten van het kind.’
uit: Onrust in het kinderhart van Kita Bronda